زینب مادر پدرم، که اینک در جنت آباد خرمشهر به خوابی آرام و ابدی فرو رفته، و در فقدان همسر، قلب خود را همچون سایبانی بلاکش تیرهای فقر و غربت تنها دو پسر خود کرده بود، مشهور به تقید به دین خدا بود و شاخص و سنجش روح او توسط خط قرمزی به نام حلال و حرام خدا بود. و در بیش از نیم قرن پیش، در بی دادستان نا خرمِ شهری مظلوم، که داشتن خنک کننده ای به اسم پنکه و کولر، چیزی فراتر از دسترسی به اسب سرکشی به نام رویا بود و روزه داری در آن روزهای به رنگ العطش، که جگرها را بریان می کرد، او دائم الذکر بود و نقلٌ و نٌقلِ کام خشکش، شمیم یاس صلوات بر محمد^ص و آل محمد^ص بود.

زینب مادر پدرم، مومنه ای پاک و جاری همچون شط، که متاسفانه داستان های زندگی زلال او را فقط شنونده ایم، با زبانی روزه در کسری از ثانیه، در حالیکه تسبیح بدست، ذکر خدا خدا بر لب داشت و نشسته بود، با صورت نقش بر زمین گشت و روح همچون آینه اش را به جان آفرین تسلیم کرد و نقابی از خاک بر روی ماهش کشیده شد.

زینب مادر پدرم، حسرت جاریِ بوسه بر دست های نحیف اش، تا قیامت بر قلب های عریان ما تازیانه می زند.

و اینک پسر زینب، که محسن اش را، آن جگرگوشه اش را، آن عصاره روح و روانش را پیشکش خدای جود و سخا، بی کرانِ عشق و وفا، بی انتهای لطف و صفا، رب ابا عبدالله الحسین^ع  نموده، همه چیز خود را و همه چیز خود را وامدار آن زن مهربان می داند.

چند روزی از تشییع آن جسم به اسارت گرفته شده توسط خاک و روح آزاد شده از قفسِ تن نمی گذشت که کوبیده شدن های مکرر درب خانه در اول صبح خبر از یک خبر می داد.

ننه حسن مگر شما سیدید؟ ننه حسن ننه حسن دیشب خواب دیدوم یه تابوت سبز رنگ داش به سمت آسمون بالا می رفت و همه سعی می کردن با دستاشون نذارن ایی تابوته بره آسمون.

................................................................................................

مرحوم حاج سیف (مدفون در قبرستان بقیع و پدر شهید حمید رضا سیف) با عینک ته استکانی اش بود که چند بار تکرار می کرد: حاج البرزی خلقتَ خلقتَ، نگو خلقتُ.

جمع با صفا و صمیمیت و خالصانه ی چندین دهه جلسه قرائت قرآن جوانان دیروز بود که آن شب در منزل ما در خیابان داور برگزار می شد. مومنین مسن و پا به سن گذاشته، و با قلب هایی شکسته، چشم هایی کم سو، کمرهایی خمیده، نفس هایی خسته و صداهایی بریده.

 انسان هایی خاکی از صنوف مختلف میوه فروش، چاه کن، بازنشسته، نقاش، راننده و...

اینک نوبت تلاوت قرآن پسر زینب شد. پس از ختم قرآن پدر دعا کرد: ای خدای خالق قرآن تو گفتی جوان دل پاک و پیر دل شکسته پیش من حرمت دارند ای خدا آسمان و زمین به احترام قرآنت از ما بگذر و ما را ببخش و بیامرز.

آمین آن شب رنگ و بویی دیگر داشت بوی قرآن و رنگ خدا.

آن شب سعید خواهر زاده ام مثل شب های دیگر با وضو به بستر رفت و در اتاقی که لبریز از عطر یاس قرآن بود سر بر زمین نهاد.

نور سبز رنگی به حجم خانه که ریشه در زمین داشت و تا بی انتهای آسمان خالق قرآن، امتداد داشت و ابدیت را در می نوردید.

عباس