پنج اردیبهشت ماه است روز هبوط جسم خاکی ام.
پنج اردیبهشت هزار و سیصد و هشتاد و هشت است و روز فرود روحم. تولدی دیگر و اینک در بیت الله الحرام.
لبيك، اللهم لبيك، لبيك، لاشريك لك لبيك ان الحمد والنعمه لك والملك لاشريك لك لبیک.
خار و ذلیل و مستاصل و مضطر، در مقابل خدای کعبه. بهترین قسمت بدنم، پیشانیم را و دستهای بالا برده به علامت تسلیمم را، به دیوار کعبه گذاشته ام و با او به خلسه نشسته ام. خدایی که چندین سال فراموشش کرده بودم، خدای خوبی ها، گذشت ها، خدای مهربانی ها.
به ناگاه فریادهای بلند عربی شیعه و قوی بنیه و مسن، که با خانواده اش در حال طواف بود و حوله احرامش را از زیر کتف حمایل کرده بود، خلوت شیرین مرا بهم زد. و در هر بار طواف و با اشاره دست به ترک و شکاف دیوار مقابل درب خانه خدا، چندین باره تکرار می کرد: هذا مکان ولاده امیر المومنین علیع هذا مکان ولاده مولانا علیع..... شب جمعه است سیزده رجب، بیست و چهار سال پیش از هجرت، سی سال پس از حمله سپاه ابرهه به خانه خدا، ده سال قبل از بعثت، هفده مهر، بیست و دو سال پیش از مبدا خورشیدی، پانصد و نود و نه میلادی.
حاجیان فراوانی من جمله عباس ابن عبدالمطلب در حال عبادت و طواف خانه خدا هستند.
ماه تاب که چشم های خود را به سختی باز نگهداشته بود نگاهی به چهره سوخته و متعجب آفتاب انداخت و پرسید: مرا به چه چیز به گواهی می گیری؟ آفتاب آمد دلیل آفتاب. تو که خود خوب شاهدی بر: شروع خلقت زمین ( در دحو الارض) از زمین زیر کعبه، ساخت این خانه توسط ابراهیمع، دفن دهها پیامبر در حیاط خانه خدا، حمله سپاه ابرهه و امروز؟
آفتاب نفس نفس زنان با چهره ای گل انداخته گفت: گویا امشب است که فرق کعبه شکافته خواهد شد و تو نیز در شق القمر به دو ماه پاره تبدیل شدی.
آنجا را ببین و بشنو: با وقار و متانت در صحن مسجد الحرام آرام آرام گام بر می دارد در حالیکه بی تاب است و از درد به خود می پیچد و نگران از حمل امانتش.
دست ها به سمت آسمان بالا رفت: " پروردگارا من به تو و پیامبران و کتاب های آسمانی تو ایمان آورده ام و سخن جدم ابراهیم را پذیرفته ام و بی تردید خانه تو با دستان او ساخته شده است. خداوندا به حق آن کسی که این خانه را بنا کرد و به حق جنینی که در رحم دارم این ولادت و وضع حمل را بر من آسان گردان "
در میان بهت و حیرت همگان، با تکانهایی که در شهر نیز مشهود بود، دیوار مقابل درب خانه خدا به اندازه عبور یک نفر شکافته شد و فاطمه بنت اسد با همراهی جبرئیل و انبوهی از فرشتگان به داخل کعبه هدایت گردید.
آفتاب به ماه تاب گفت مردم نمی دانند تلاششان برای گشودن درب قفل زده شده این خانه بی ثمر است و باید صبور باشند. سه شبانه روز بی خبری از دختر اسد، تحمل آنان را ربوده بود.
ماه تاب از آفتاب پرسید: آن زنان مستوره بهشتی که غذاهای بهشتی آورده اند و بر بالین فاطمه جمع اند کیستند؟ حواس، سارهس، آسیهس، یوکابدس و مریمس.
صبح روز چهارم است که هنوز آفتاب پس از سه شبانه روز پاس بانی با ماه تاب، چشم های خواب آلوده خود را از پس کوههای مشرق مکه باز ننموده بود که ناگهان دیوار کعبه باز شد و بانوی بزرگ اسلام فاطمه بنت اسد از آنجا خارج گردید. و پسر را به سمت آسمان گرفت و فریاد زد: "خداوند مرا بر پارسا زنان گذشته برتری داده است همسر آدمع، همسر ابراهیمع، همسر فرعون، مادر موسیع و مادر مسیحع . هنگام به زمین گذاشتن حمل خود، به مریم خطاب شد که از عبادتگاه خارج شو ولی من. هاتفی از آسمان ندا داد که پیام اینست نام طفل را علیع بگذار که خداوند فرموده نام او نام من است و او برادر و جانشین پیامبر خاتمص خواهد بود".
عباس
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید