کنار برکه میثم یار ایرانی علی^ع در حال آب دادن به اسب خسته و تشنه اش می باشد. طلحه و زبیر با عمر گفتگو می کنند. تعدادی از زنان خسته زیر سایبانی که به نخل کنار برکه بسته اند دراز کشیده اند و استراحت می کنند. خستگی و کوفتگی در سیمای آفتاب زده تمام حاجیان مشهود است.

امر شده بود که رفته ها برگردند. رفع خستگی و توقف بهانه ای بود تا آنان که جا مانده اند به این نقطه برسند. علی^ع در حال وضو گرفتن و رسول الله^ص در حال اقامه نماز است. چند تن از صحابی سن بالا، از فرط گرما و مسافت طی شده، بی رمق زیر سایبان کجاوه ها لبی تر می کنند. همچنان بادهای داغ و آفتاب داغ تر بر بدن های آنان تیغ می کشد.

جمعیتی بالغ بر صد و بیست هزار نفر بالاخره خود را به محل تجمع رساندند. اینجا غدیر است غدیر خم.

حرف ها و سوال های زیادی میان از حج برگشته هاست. چرا ما اینجا جمع شده ایم؟ چه مساله بزرگی است که ما باید در این بیابان داغ و بی آب و علف توقف کنیم؟ چه پیغام مهمی است که حتما باید از آن مطلع شویم؟ خبری مهم تر از آخرین سال عمر رسول الله؟

کوهی از زین ها و کجاوه ها که رسول الله^ص و علی^ع در حال بالا رفتن از آنها هستند در افق خودنمایی می کند. اینک حاجیان در آسمان چند خورشید می ببینند.

در فواصل مشخص، جهت انتقال شنیده ها مردان زیادی پراکنده شده اند. سکوتی مرگبار حکمفرما ست.

شدت گرما به حدی است که جهت جلوگیری از سوختن، پاها را با پارچه بسته اند و زنان سالخورده در پناه سایه مردان ایستاده، نشسته اند. تمام فرشتگان نیز حاضرند تا ببینند که پایان ماموریت این آخرین فرستاده چگونه خواهد بود. زیرا او از ابلاغ پیام بیم داشت.

" حمد و سپاس خدایی را که بودنش از اول صبح ازل است تا آخر شام ابد" فوج فوج بر انبوه جنیان افزوده می گردد و با خود می گویند در سه روز تجمع این جماعت پایان چیست؟

" حاضران به غایبان پدران به پسرانشان تا برپایی رستاخیز برسانند"...  باد داغ تور غبار خود را بر روی برکه انداخته.

" بعد از من وصی و جانشین و امیر مومنان علی^ع است" ... به ناگاه همگان دیدند که رسول الله^ص دست علی^ع را تا بدانجا به سوی آسمان بلند نمود که زیر بغل او نمایان شد.

" او و اولاد او" او و اولاد او" تا مهدی موعود" تا مهدی^عج موعود "جانشینان بعد از منند" جانشینان بعد از منند...

تو گویی که باد نیز به کمک جارچیان آمده تا در پراکندن عطر محمدی او را نیز سهمی باشد. بعد از ابلاغ رسالت، خلقت را آرامشی وصف ناپذیر بود که این امانت خطیر به صاحبش سپرده شد..." رستگاری و سعادت شما در چنگ زدن به ریسمان آنان خواهد بود"... خیل عظیم به چشم خود دیدند که دستارش را، همانی که فرشتگان نیز در جنگ بدر به سر داشتند، بر سر علی نهاد. در آسمان ولوله ای بود و هلهله ای .

"ای اولاد آدم شما را بشارت می دهم به آخر الزمان

آنگاه که حفظ دین و ایمان به مراتب سخت تر باشد از نگاهداشتن پاره های آتش در کف دست

آنگاه که مرز بین حق و باطل گم گردد

آنگاه که مردان به شکل زنان و زنان بسان مردان در آیند

آنگاه که ظلم و ستم، فسق و فجور، فساد و تباهی همچون پاره های شب و تکه های آتش بر سر مردمان فرو ریزد

آنگاه که حلال خدا حرام و حرام خدا حلال گردد

آنگاه که خونریزی آسان گردد و جوان مرگی فراوان

آنگاه که دل های مردمان همچون سنگ خارا و دیدگانشان همچون کویر و یاد خدا برایشان گران آید

آنگاه که صدای باطل بلند و صدای حق طلبان خاموش گردد.....

و اما آخرین آنان نامش مهدی^عج است. برادرم جبرئیل می گوید پروردگار تو را بهانه خلقت میداند و من مهدی^عج را عصاره انبیاء می نامم. او قائم دین من و برپا کننده عدل و داد است. اوست ستون آسمان ها. دانش شرمنده و رام او. عشق دانش آموخته شرمسار او. اوست که فریاد می زند مرا از زندان فرج آزاد کنید ...

اینک خم می غدیر محل زایش چشمه ای است که به اقیانوسی بنام مهدی ختم می شود. سعادت و رستگاری شما در غرق شدن در این بی کرانه منجی آخرالزمان خواهد بود"..........

عباس