توفیقی حاصل شد تا پس از دو سال و در ایام عید بر خاک گرم و عزیز خرمشهر و شلمچه بوسه بزنیم.

تکرار مشاهده صحنه هایی ملال آور و ظلم هایی مستمر بر این شهر، شهری که بر سر ورودی آن نوشه شده با وضو وارد شوید و خرمشهر جمعیت 36 میلیون نفر، بسیار دردناک است. جای بسی تاسف و نگرانی است که اگر ملاک ما در میزان زیبایی، آبادی وآبادانی، رونق اقتصادی و دهها پارامتر دیگر مقایسه این شهر با زمان قبل از انقلاب بوده باشد. آیا این همان تنها شهر این مملکت است که  زمانی دارای شبکه زیر زمینی فاضلاب، تنها بندر کشور با 13 اسکله فعال، انبار مخازن عظیم روغن نباتی کشور و....... بوده است بی شک در فرود ما در این بیغوله آباد برهوت اشتباهی رخ داده است.

به سبب دینی که تاریخ این سرزمین به این شهر مظلوم دارد انتظار می رفت که دارای بالاترین شاخص های رشد در تمام زمینه های فرهنگی، ورزشی، اقتصادی و ..... مانند شهرهای رشد یافته ای همچون اهواز و دزفول و نه شهرهایی همچون دوبی، شارجه باشد ولی پسرفت های تکراری آن و مقایسه آبادانی آن  با قبل از انقلاب نشاندهنده یک فاجعه ملی است.

 پایتخت نشینان ما که جهت خروج از روزمرگی و جریان یافتن خون در رگ های پاهایشان و فقط در ماه های خنک سال از آن طرف ها در ایام آزاد سازی خرمشهر و هفته دفاع مقدس و تعطیلات عید گذری رد می شوند، چشمان خود را بر حقایق تلخ آن دیار می بندند.

هنگام انتخابات مختلف اینچنین شهرهایی جولانگاه شعارهای زیبا و رنگین احزاب مختلف سیاسی می باشند. هنگام انتخابات ریاست جمهوری بود که در میتینگ انتخاباتی برگزار شده صدای اعتراض و شعارهای ناهمخوان مردم بلند شد که رئیس جمهور جوگیر شده فریاد می زد از حالا به بعد فرماندار شهر عزل و خودم فرماندار شهرتان هستم (بی سواد نمی دانست که یک مسئول در آن واحد نمی تواند داری دو پست دولتی باشد). دو روز بعد همان آش و همان کاسه.

شب جمعه عازم جنت آباد شدیم و مشاهده سیلاب و لجنزاری که قسمت قبور اموات را پوشانده بود بسیار دردآور بود که حکایت از بی صاحبی شهر داشت.

شکی نیست که شهر خرمشهر و مسجد جامع آن سمبل مقاومت وایثار و ویترینی مملو از افتخاراتی غرورانگیز از تاریخ این آب و خاک می باشد. مردمانی که با دستانی خالی قریب به 35 روز با لشکرهای تمام مکانیزه ارتش بعثی به جدالی بیاد ماندنی برخواستند، و این مقاومت ستودنی با سقوط چند ساعتی کشور کویت توسط دیوانگان بعثی قابل مقایسه نیست.

آیا سزاوار چنین شهری است که دستشویی های کثیف مسجد جامع اش پولی باشند؟ آنهم مسجدی که همه ساله پذیرای جمعیت کثیر کاروان های راهیان نور از سراسر کشور می باشد.

در شهر گشتی بزنید و ناشنیده ها را بشنوید و با مردمان خونگرم آن دیار گپی بزنید و بر غربت و مظلومیت پایتخت مقاومت، ایثار، مردانگی و شجاعت خون گریه کنید.