نوجوان بودم که شدیداً فیلم های آقای محسن مخملباف را دنبال می کردم (طلبه ای که از روز هفده شهریور جای چندین گلوله را در بدن به یادگار دارد، کسی که زمان شاه اصلاً به سینما نرفته و هنگام پخش ترانه انگشتانش را در گوش هایش فرو می برده ...و الان در اروپا مشغول به ساخت فیلم های آنچنانی می باشد). اوج فیلم سازی این اعجوبه جوان و مذهبی و سفر به کهکشان ها، با ساخت فیلمی بنام دستفروش بود. بازی بسیار روان و عالی هنرپیشه گمنامی بنام آقای بهزاد بهزادپور نوید بخش آینده ای بسیار روشن برای این هنرمند عزیز کشورمان بود. فیلم بیاد ماندنی خداحافظ رفیق، جرقه کوچکی از انفجارات و غلیانات درونی و ضمیر پاک و پرشور این کارگردان مسلمان است.

چند سال پیش بود خبردار شدم که آقای بهزادپور مجدداً با دستانی پر وارد عرصه هنر شده و در تپه های پادگان سپاه واقع در اتوبان افسریه تهران اقدام به اجرای برنامه ای زنده نموده است که قلم از توصیف آن قاصر می باشد و ما مشتری پر و پا قرص و ثابت اجراهای هر ساله. سبک و سیاقی خاص و جدید از تعریف هنر در ترکیب تئاتر، سینما، موسیقی، سایه، نور و دهها جلوه هنری دیگر. سوله و سالن نمایشی در دل کوه و در سیاهی شب.

بعد از چندین سال اجرای موفق و دو سه سال توقف، همینک برگ سبز دیگری از افتخارات هنرمند متعهد آقای بهزادپور در بوستان ولایت به هنر دوستان عرضه گردیده است.

سوله ای با سقفی و چند پایه و زمینی موکت شده که به غیر از قسمت ورودی در سه قسمت دیگر بیرونی آن کلیه نمایش ها اجرا می شود و تماشاچیان که فشرده در وسط و در بطن تاریخ نشسته اند و شاهد ورق خوردن هر چه زیباتر اوراق کتاب تاریخ می باشند. و اینک شروع شعبده بازی و تردستی و بزرگترین پروژه هنری زنده تاریخ ایران و روایت داستان خلقت از هبوط حضرت آدم^ع تا ظهور حضرت منجی^ع، با اجرایی متفاوت و بی نظیر و نه کم نظیر در جهان هنر و هنر جهان از هنرمندی درد آشنا و مسلمان، نویسنده، طراح و کارگردانی بنام آقای بهزاد بهزادپور.

روایتگری آقا بهزاد از تاریخ هستی آنچنان جذاب و دلرباست که به ارزش قلم سوگند یاد می کنم که غیر ممکن است در بسیاری از اوقات شاهد سیخ سیخ شدن تمام موهای بدنت نباشی و یا بند بند وجودت این شاهکار هنری را تحسین نکند. آقای بهزادپور با خلق سبکی جدید از نمایش بیننده را همچون سیالی در داخل تاریخ به حرکت در می آورد. آنچنان بند عقل و دلت را به راوی می دهی و آنچنان در اجرا حل می شوی که در پاره ای از قسمت ها می بینی که بی اختیار در حال گریستنی و دقایقی بعد بلند بلند در حال خندیدن.

چینش قطعات مختلف تاریخ آنچنان سحرانگیز است و فریبا که ممکن نبود خلق این همه زیبایی مگر از ذهن خلاق اعجوبه ای به نام ژن ایرانی.

یک مجموعه حدود 1000 نفری دست به دست هم می دهند و شاهکاری را خلق می کنند در شبی بیاد ماندنی، که در سال های بعد بی صبرانه تمنای تماشای یکبار دیگر آن هنرنمایی، وجودت را به آتش می کشد.

اگر بر بی نظیر بودن و بی مثال بودن این شیوه جدید نمایش در جهان تاکید می گردد بدین دلیل است که چنین سبک و سیاقی و چنین بیان و پردازشی در جهان دومی نداشته و وجود خارجی ندارد. در کجای جهان و در نمایشی زنده عبور دهها تانک و نفربر و خودرو و یا لشکری از احشام را از نزدیک و از یک متر آنطرف تر می بینید و حرارت برخاسته از دهها انفجار را بر روی پوست خود احساس می کنید؟

دیدن این نمایش را به کلیه عزیزان و دوستان توصیه می نماییم.

و کما فی السابق و همچنان صدا و سیمای بی عار ما از جامعه و مردم آن عقب می باشد.